Vroeg op gestaan en al mijn zakken leeg gemaakt, ik neem niets mee naar het ziekenhuis alleen mijn ID en mijn patiënten kaart. Schoonpapa brengt de kids naar school en M brengt mij naar het ziekenhuis. We zijn mooi op tijd. Kleren in het kastje, een blauw voorbind schort aan en het bed in. Ik heb geen lenzen in en alle vage vlekken lijken op elkaar. Ik schud handen maar kan niet zien van wie. Toch jammer dat ik zo slecht zie zonder lenzen. Iemand doet allerlei plakkers op mijn lichaam en ik krijg een infuus naald. M gaat naar huis en ik word de gang opgereden richting scopie kamer. Er is een ontspannen sfeer en de dames maken grapjes over mijn gewicht. Ik vraag of de dokter er gelijk 20 kilo uit kan halen. Niet dus. Ach ja. De dokter geeft me een hand en aan zijn stem herken ik hem. Ik krijg een bloed druk meter om en het aftellen gaat beginnen, een voor een noemen alle aanwezigen hun naam en functie. De dokter brengt het doel van de behandeling onder woorden en ik bevestig dat ik ben wie ik ben en dat wordt ook op mijn pols bandje gecontroleerd. Alles klopt en het infuus met de propofol ( zo versta ik het, maar je zal het wel anders schrijven ) wordt aangezet. Ik krijg een zuurstof kapje op en de zuster vraagt of ik al een leuke droom heb bedacht. Afvallen zeg ik. Ik doe mijn ogen dicht. Wanneer ik ze, naar mijn idee twee tellen later weer open doe, lig ik op de uitslaap kamer en is de behandeling voor bij. Fantastisch. Die narcose werkt veel beter dan het ouderwetse roesje. Ik heb helemaal niets gemerkt. Ik doezel nog wat na en krijg al vlot een kop thee en een boterham met kaas. De smaak pupillen zijn een stuk gevoeliger als je een tijdje niets hebt gehad, want het smaakt over heerlijk. Ik blijf ontspannen liggen. De zuster heeft naar M gebeld dat ik klaar ben en dat ik kan worden opgehaald. Even later komt de dokter bij me zitten. De behandeling is goed gegaan, hij heeft maar liefst 12 poliepen uit de dunne darm kunnen halen. Maar er is ook minder goed nieuws; ik heb nog VEEL meer poliepen zitten, dicht op elkaar. Waaronder een van 4 centimeter die hij niet kon pakken, omdat hij de scoop er niet goed voor gedraaid kreeg. Vandaag waren er drie patiënten en kon hij dus ook niet te lang door gaan. Het voorstel is nu om de ingreep in Januari te herhalen, met mij als enige patiënt, dan is er een behandel tijd van 4 uur. Ik ga akkoord en wacht de oproep verder af. Er lijken verder geen complicaties dus ik hoef geen nacht te blijven. Even later komt M me ophalen en gaan we naar huis. Ik kruip in bed en slaap en al snel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten