Maandag thuis 4 liter kleanprep gedronken om mijn lichaam schoon te spoelen. Als voorbereiding op de scopie onder narcose. Veel kramp en het smaakt zo vies. Maar ja, het is niet anders, je moet toch echt helemaal schoon zijn voor een scopie. Deze maal is het een combi van Gastro en Colon. De dokter gaat dus met de scope mijn lichaam vanaf beide kanten in. Na elkaar gelukkig. Haha.
Dinsdagochtend rond 9 uur mij braaf gemeld op een van de etages van het EMC te Rotterdam. Bedje toe gewezen gekregen en toen maar wachten op de man met de narcose. Eerst een intake, een dame vraagt van alles dat allang in het dossier staat, maar je vertelt het toch maar. Dan neemt er iemand bloeddruk, hartslag, temparatuur. Wachten. Een meneer met een lijstje voor het eten, ingevult. Ik wil vanavond wel 2 boterhammen met appelstroop, een sneetje ontbijtkoek, een bananen pudding toetje. Morgen ochtend wil ik het zelfde, maar dan een beschuitje met boter en chocolade korrels er bij, zonder toetje. En morgen middag wil ik wel franse wortels met gekookte aardappeltjes, kippenvlees, saus van kippenvlees, en een vanilletoetje. Geen soep, dat lust ik niet. Wachten. De man haalt het papier op en vraagt of we koffie/thee willen. Ik niet, moet immers nuchter blijven. Wachten. Zaalarts komt langs met nog drie witte jassen, hoe het gaat. Tja ik zit te wachten. Zij heeft ook geen idee hoe laat ik aan de beurt ben. Plots herken ik haar, zij heeft voor ze zaalarts werd gewerkt bij genetica. Daar ken ik haar van. We praten even bij. Wachten. Er komt weer een dame, zij werkt nu bij genetica en komt even kennis maken. Hoe het gaat en of ik iets kan vertellen over de patienten vereniging en over de americaanse contact lijst. Of er behoefte zou zijn aan een informatie avond. Dat denk ik wel. We praten nog wat door over de achtergrond, over de kinderen, over van alles. Zij gaat weer weg. Wachten. 12.30 uur Nou wordt het me toch te gek. Ik moest hier om 9 uur zijn. Plassen. Wachten. Kwart voor een, twee mannen komen me ophalen; ik ben aan de beurt. HOERA. In bed, vrouw gedag kussen en roetsssss over de gang naar de behandel kamer. Infuus naald in de hand, kort gesprekje met de arts. Zuurstof masker op mijn gezicht. Ik ben onder narcose. Later wordt ik wakker op de uitslaap kamer. (vancoever?) Ik kots, een zuster komt aan rennen met een niervormig bakje, ik vul er twee voor haar, dan is mijn maag leeg. Ik suf nog wat na. Wanneer ik wat wakkerder ben, ga ik met bed en al terug naar mijn kamer. Ik slaap nog wat. Mijn vrouw zit ineens weer naast mijn bed en het eten is gebracht. Ik eet de ontbijtkoek, ik eet een boterham met appelstroop. Thee. Langzaam alsof ik in een slowmotion film mee speel. Ik voel het eten om hoog komen. Helaas. Kots het allemaal weer uit. "Wat zonde van die heerlijke ontbijtkoek" hoor ik me zelf zeggen. De zuster maakt de boel schoon en het restant eten wordt weg gehaald. Wat jammer ik had er zo zin in. Ik val weer in slaap. Zuster komt langs, om te vertellen wat er gedaan is. 15 poliepen meneer, waaronder een paar grote. 1 was te groot die is nu voorzien van een bandje zodat hij vanzelf afsterft. Die komt er dan op natuurlijke wijze uit. Ik ben er maar wat blij mee. Geen bloedingen, geen stroomstoring, geen problemen. Er is nog wel een tussen stuk dat met de skopy niet bereikt is. Dus de dokter wil graag dat u nog eens terug komt om het nog wat verder te proberen. Ik vindt het best. Mijn vrouw neem de onder gespuugde kleding mee, gelukkig had ik van alles dubbel bij me. Het infuus naaldje mag vast uit mijn hand. Dat slaapt toch wel een stuk geruster. De komende dagen weer voorzichtig gaan eten, uitrusten en de volgende maandag weer naar kantoor. Voorlopig even klaar met het ziekenhuis. Ben benieuwd wanneer ik de volgende oproep krijg.
