Dag Den Haag.

Het zit er weer op; mijn opdracht bij een bank in Den Haag. Sinds oktober vorig jaar zat ik daar als tijdelijke extra kracht op "Client Support", zeg maar helpdesk. Niet echt een uitdaging, maar wel leuk om weer eens een tijdje aan de basis van het Incident Managment Proces te zitten. Andere mensen leren kennen, ideeën te horen over de ITIL processen en de interne werkmethodes. Ieder is uniek in zijn omgang met anderen, met de een klikt het, bij een ander niet. Prettig gewandeld tussen de middagen door de boomrijke omgeving. Een leuk boeken winkeltje gevonden. Andere muziek leren kennen. Onverwacht zijn de 5 maanden toch voorbij gevlogen. Afgelopen Vrijdag afscheid genomen van de collegas en 3 kilo mandarijnen bij de AH gehaald en die op de counter gelegen als vitamientjes ter afscheid. Ik kreeg een leuke kaart met door de medewerker geschreven wensen, een cd en wat geld. Nog niet eerder was er bij een afscheid voor de vertrekkende medewerker wat opgehaald. Dus ze hebben in ieder geval wat van me geleerd op sociaal niveau. Vanaf Maandag ben ik op ons regio kantoor en kan ik de studie die ik een half jaar geleden afbrak oppakken. En nu maar afwachten wat de volgende opdracht brengt. Hopelijk niet zo lang reizen. Die tijd om in de trein te lezen is wel fijn, maar je bent zo laat thuis. Dan heb je ook geen trek in warm eten. Dus voor mijn gezondheid zou een klus in de Regio Rotterdam toch beter zijn. Afwachten maar.

Raymond Khoury - De laatste tempelier

Alweer een boek uit, met veel plezier gelezen in de trein. Op weg naar/van werk heb ik daar mooi de tijd voor. Deze maal viel mijn keuze op "De laatste tempelier" geschreven door Raymond Khoury.

Beschrijving:
Acre, 1291. Als de stad brandt onder de hevige aanval van de mannen van de sultan, hijst de Falcon Temple de zeilen, een groepje ridders met zich meevoerend en een geheimzinnige kist die hun door de Grootmeester van de Orde is toevertrouwd. Maar het schip verdwijnt zonder een spoor achter te laten.

New York, heden. Vier als tempeliers uitgedoste ruiters bestormen het openingsgala van een tentoonstelling gewijd aan de Schatten van het Vaticaan, en stelen tijdens een bloedige overval een middeleeuwse decoder. Voor FBI-agent Sean Reilly en archeologe Tess Chaykin is dit nog maar het begin van een dodelijk kat-en-muisspel met meedogenloze moordenaars, waarbij ze binnen de kortste tijd drie continenten aandoen, op zoek naar de laatste rustplaats van de Falcon Temple en de sleutel tot een eeuwenoud mysterie'

Wordt op de cover vergeleken met Dan Browns De Da Vinci Code. Het thema en de raadselachtige zoektocht is zeker vergelijkbaar, maar "het geheim" van de tempeliers is echt anders. Op sommige momenten vondt ik de redenaties wat te veel gebaseerd op algemeenheden. En net toen ik dacht dat het me te voorspelbaar werd, liep het anders af......Omdat het een gebonden boek is met harde kaft en daar om heen een papieren kaft, vindt ik het zonde om het zomaar te vondeling te leggen. Daarom nam ik het mee naar Buurthuis Beukenhorst. Daar kreeg het een plaats in de 'uitleen boeken kast' voor de buurtbewoners. Ik wens het boek een prettige reis.

Tussen de middag wandeling

In een kleine boekenwinkel die ik tijdens mijn tussen-de-middag-wandeling tegen kwam trof ik een aantal goedkope boeken op de opruim/uitzoek tafel. Direct dacht ik er aan dat dit geschikt materiaal zou zijn voor het bookcrossen. Omdat het koud was en ik geen tas bij me had, beperkte ik me toch tot de aanschaf van 4 boeken. Ik heb ze savonds thuis van een bookcrossing sticker voorzien en morgen gaat de eerste de trein in.

En dat is: Het dagboek van Albion Moonlight geschreven door Kenneth Patchen.
"Het dagboek van Albion Moonlight is een fascinerend Amerikaans voorbeeld van engagement in de literatuur. De auteur, Kenneth Patchen, wordt beheerst door 's mensen verscheurde ziel en de vage maar destructieve doelen die hij nastreeft. Bijtende humor en verkrampt mededogen kenmerken dit 'protest'-boek, geschreven in het begin van de jaren veertig, dat echter eerder aan actualiteit heeft gewonnen dan verloren." Ik heb er een paar bladzijden in gelezen, maar kon er geen structuur in zien. Christus, Hitler, brandende autos en afgehakte handen. Wat een chaos. Ik wens dit boek een Goede Reis.

Bookcrossen

Ik ben weer volop aan het lezen geslagen. Mijn boeken kasten zijn vol, en ik heb zelfs nog een paar verhuisdozen vol met pockets-van-vroeger staan. Van mij zelf, maar ook uit het huis van mijn ouders. Boeken weggooien doe je niet. Af en toe gaf ik iemand er een cadeau en ik heb ook een tijdje geprobeerd ze te verkopen via internet. Maar ja, boeken op sturen is duur, vooral als ze niet door de brievenbus passen, overtreffen de verzendkosten de waarde van het boek al snel.
Toch wil ik eigenlijk wel van die boeken af. Via internet stuite ik bij toeval op de website http://bookcrossing.com/ nou dat was een openbaring! Er zijn meer mensen in de wereld die hun boeken niet kunnen/willen weggooien: En er is iets op verzonnen: zij leggen hun boeken te-vondeling. Ze sturen ze op reis naar een nieuwe lezer. Meedoen met Bookcrossing betekent dat je een boek achterlaat in een openbare gelegenheid zodat andere mensen het ook kunnen lezen. Elk boek heeft een sticker met de opmerking: "Ik ben niet kwijt of verloren, ik ben op reis." en altijd (meestal binnenin) een nummer. Via dit nummer kan de vinder het boek registreren op www.bookcrossing.com en zien welke reis een boek maakt en wat de vorige lezer van het boek vond. Dit melden kan geheel anoniem en als je later besluit om ook mee te doen met Bookcrossen dan kan je je alsnog aanmelden met een nick-name.
Ik heb me ingeschreven en een stapelboeken geregistreerd, van een sticker met nummer voorzien en toen lagen ze klaar om "in het wild los gelaten te worden". Met twee boeken in mijn rugzak vertrok ik naar mijn werk. In de trein zaten veel mensen, en ik dacht, als ik er hier een achter laat, roept er bij het uitstappen vast iemand, "je vergeet je boek" . Dus ik durfde het niet. Uit eindelijk na een ochtend aarzelen de boeken op de tafel bij de koffie automaat op de afdeling achter gelaten. Een paar dagen later waren ze weg. En weer een paar dagen later lagen er in eens andere boeken. Er zaten geen stickers op, dus ik heb ze maar snel geregistreerd op de site en van een sticker voorzien. Gesterkt door dit succes, nam ik weer wat boeken van thuis mee en deze keer was het rustiger in de trein. Bij het instappen wat er nog niemand in het rijtuig en ik liet een boek achter bij het raam en ging zelf een stukje verder zitten. Bij het uitstappen zag ik iemand het boek in zijn tas stoppen. Dat deed me goed.

Het is de bedoeling dat als iemand een boek vindt, dit meld op de site. In de praktijk blijkt echter dat slechts tien tot vijftien procent van de boeken door de vinder online wordt geregistreerd. De rest blijft onzichtbaar, om misschien nog eens jaren later met een melding op het forum op te duiken.. Natuurlijk hoop je dat de vinders jouw boek niet in hun eigen kast zetten maar je voorbeeld volgen en het boek, na het lezen ergens achterlaten ( dus laten reizen) voor een ander.

Inmiddels zijn er meer mensen op het werk die boeken achter laten op de koffietafel. Ik registreer ze dan en leg ze voorzien van uitleg en nummer weer op de tafel terug. Soms liggen ze er dagen, soms nog geen uur.

Hoe vaker je een boek achter laat in het openbaar, hoe gemakkelijker het gaat. In de tram, trein, bus, wachthokjes. En als nu iemand roept, "je vergeet je boek" dan antwoord ik "het lag er al" en wandel dan door. Voorlopig heb ik nog zat boeken om zo een nieuw leven te geven, maar eerst moet ik er nog een paar van (her)-lezen.

En wat doe jij met je oude boeken?