Ik hou niet van bloemen, want die staan toch maar in een vaas dood te gaan. Hoe kan je daar nou vrolijk van worden, iets in huis zetten dat staat te sterven. Doe mij maar planten, niet dat die een lang leven beschoren zijn, want ze hangen buiten aan de gallerij. En na de winter is er dan niet veel van over. Een paar blauwe en paarse violen staken tussen de beschimmelde vlasachtige rommel hun blaadjes omhoog. Tijd om op te kuisen, de zon schijnt en ik was toch vroeg thuis. Eerst de overlevende violen er uit gehaald, bakken los gemaakt en er mee naar het perk gelopen. De oude aarde tussen de struiken gemieterd. Bakken weer opgehangen, storm vast gezet en met aarde gevult. In een bak de geredde violen gezet, wat zo een winter overleefd verdient een kans. M had meerdere planten gehaald en die heeft ze fleurig over de bakken verdeeld. In de keuken la hadden we nog wat zakjes zaad gevonden. Goed tot 1999 stond er op... Toch maar in de bak gezaait, van alles door elkaar, zonnebloemen, pinda plant, afrikaantjes en een zomermix. Sommige van die zakjes hebben we ooit gekocht, anderen hebben ooit bij een tijdschrift gezeten. We zien wel wat er van op komt.
