Vader naar ziekenhuis

Woensdag ochtend werd ik op mijn werk gebeld, door een van de buren van mijn vader. Pa lag in huis op de keukenvloer en reageerde niet op kloppen. 112 werd gewaarschuwd en ik ging snel naar zijn woning. In de straat stonden verschillende politie wagens en een ambulance. Boven gekomen werd op gevangen door een agent, die mij vertelde dat het ambulancepersoneel bezig was mijn vader te stabiliseren. Enige minuten later gingen we met de ambulance naar het ziekenhuis.
De buurman belde de woning bouw vereninging en die stuurden een mannetje om de deur weer te repareren. De deur was n.l. open gebroken door de politie, omdat de buurvrouw die en sleutel van Pa's woning heeft niet thuis was.
In het ziekenhuis aangekomen was er een film ploeg van SBS6 aan het filmen. Zij vroegen netjes toestemming en ik heb een verklaring te gekent dat ze mochten filmen. Pa werd aan de beademing gekoppelt en kreeg verschillende infusen. Hij heeft in 96 een hersenbloeding gehad, en kan sindsdien niet meer praten. Ook was zijn rechterhand verlamd. Nu was hij bij buiten bewustzijn en vertoonde epilepsie achtige bewegingen.
Er werden met een mobilescan verschillende fotos van zijn hoofd gemaakt, maar er viel weinig van te zeggen. Daarom brachten ze hem naar de MRI afdeling waar een uitgebreide scan werd gedaan, hierna werd hij opgenomen op de IC.
De dagen er na, bleek dat hij nergens op reageerde, ook zijn andere hand werd stijf en er waren ook geen been reflexen. Vrijdag heb ik een gesprek gehad met de arts en vernomen dat hij nooit meer de oude wordt. Zelfstanding wonen zit er niet meer in. En of hij ooit nog helemaal bij kennis komt is niet te voorspellen. Hij kon op dat moment ook niet zelf ademhalen en de beademing bleef noodzakelijk. Ik ben verschillende keren bij hem geweest, geroepen, zijn oog open gedaan, hem gekieteld, aan zijn vingers getrokken, over zijn gezicht gestreeld. Geen enkele reactie.
Dit weekend heb ik zijn euthanasie verklaring opgezocht, want ik weet dat hij zo niet wil leven. Hij zei altijd, "als ik niet meer naar buiten kan, niet meer voor mezelf kan zorgen, dan wil ik niet meer." Maandag had ik een gesprek met zijn arts hier over; hij wordt los gekoppeld van de beademing, en krijgt geen medicijnen meer. Nu moeten we afwachten hoe het verder gaat. In gedachte bereid ik de crematie al voor, binnen kort ga ik weer naar zijn huis, om de cds op te halen. Hij heeft een cd van Rita Reys en daarvan wilde hij dan graag wat gedraaid hebben.