Reinier ging vandaag af zwemmen voor Zwemvaardigheid 3, het laatste certificaat dat hij halen wil. Hij is voorlopig het zwemmen zat. En hij heeft het gehaald! Hiep Hiep. Hij heeft ook al een nieuwe buitenschoolse activiteit: Scouting, iedere maandag avond hangt hij de beest uit met een clubje leeftijd genoten. Prima geregeld zo.
woensdag, oktober 15, 2008
donderdag, oktober 09, 2008
Pasje inleveren
Ik ben al weer een paar dagen uit bed, heb wat pyama-dagen gehouden, maar voelde me nu aangesterkt genoeg voor een ritje met de tram naar R. Ik heb n.l. nog mijn toegangs pas en die moet ik natuurlijk inleveren. De behandeling in het ziekenhuis ging vlotjes en ik heb een stuk minder buikpijn dan eerst. Maar helemaal over is het nog niet. Er zal dus nog verder gekeken moeten worden. Helaas. Maar goed, vandaag dus de pas ingeleverd, weer handen geschud en nog een vergeten foto in mijn zak gedaan. Bij gepraat met de medewerkers en mijn plaats vervanger nog even wat advies gegeven. Maandag meld ik mij beter en dan moet ik wachten op een nieuwe opdracht. Nu geloof ik pas echt dat ik daar weg ben. Moet ik straks een hele andere rol aanleren? Ik ben er klaar voor!
maandag, oktober 06, 2008
vrijdag, oktober 03, 2008
En toen waren er nog vier.
Vandaag liet ik een glazen schaaltje in de vorm van een appel uit mijn handen vallen tijdens het afwassen. Klets boem kapot. Oei. Ik pakte stoffer en blik veegde het op, liep er mee naar buiten en deponeerde de schreven en splinters in de container buiten. Want kapot glas wil ik niet in de pedaalemmer in huis hebben natuurlijk. Mijn vrouw vroeg natuurlijk wat het was. "Karakose schaaltje" zei ik, nu hebben we er nog maar 4. Wat voor schaaltje? vroeg mijn vrouw. Ga maar ff zitten zei ik dat wordt een lang verhaal.
Ooit, het moet in de jaren 80 geweest zijn, woonde ik met mijn ouders in het Oude Noorden. Twee gezinnen op een trap met een gedeelde voordeur. Boven ons woonde de familie Karakose, afkomstig uit Turkye. Mehmet, Selvet en hun baby Sami. We gingen goed met hen om. Mijn vader ging met vervroegd pensioen en hij wilde graag verhuizen naar een rustigere buurt. We bekeken verschillende huizen, en na een tijdje vonden we een geschikte woning in Schiebroek. We namen afscheid van het Oude Noorden en van de boven-buurtjes. Van hen kregen een afscheids cadeautje, 1 grote en 5 kleine glazen appel vormige schalen. Voor die tijd heel "in", tegenwoordig Retro-Vintage.
Een paar jaar later ging ik "eindelijk" op mezelf en mijn ouders gaven mij de schalen mee. Ik trouwde, verhuisde, kreeg kinderen, de schalen gingen mee.
En vandaag brak ik er dus 1, echt zonde, want het zijn fijne schaaltjes. Zouden ze nog bestaan? Jawel! in een Retro-Vintage internet winkel vond ik ze. Maar ja, vervangende hebben niet de gevoels waarde van de oude, toch? Ach er zijn nog 4 schaaltjes over en we zijn met z'n vieren hier thuis. Dus we laten het maar zo.
woensdag, oktober 01, 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)