In natura.

Tring. Tring. De telefoon. Een vriendelijke dame, vraagt of ik even tijd heb. Om met haar te praten over "de uitvaart". Het is niet om iets te verkopen! Wij helpen mensen alleen om te kijken of ze wel goed genoeg verzekerd zijn en geven dan gratis advies. Of ik wel weet wat vandaag de dag een crematie wel niet kost. Nee zeg ik eerlijk, geen idee, ik ben verzekerd "in natura", ik betaal gewoon een vast bedrag per maand en als ik dood ga, zorgen zij voor een crematie. Volgens de dame kan ik dan voor onverwachte kosten komen te staan. Of ik mijn verzekerings papieren wellicht in huis heb en of ik tijd en zin heb omdat met haar door te nemen. Aardige dame. Ik leg haar uit dat het voor mij niet uit maakt wat de crematie kost: Dela heeft mij 10 jaar geleden een offerte gedaan, ik moest aankruisen wat ik allemaal wilde, crematie, bloemen, kist, 25 kaarten en bedankjes en dat is het. En dat zou ik krijgen voor xx bedrag per maand. Of crematies en bloemen duurder zijn geworden is niet mijn probleem, dat is Dela hun probleem; zij hebben immers een contract met mij gesloten, dat ik dat krijg voor zoveel per maand. De vriendelijke dame kan mijn standpunt begrijpen. Maar volgens haar heb ik geen gelijk. Alleen als de verzekering geindexeerd is, dan klopt het. Of dat zo is weet ik niet. En waar de polis ligt weet ik natuurlijk ook niet. En wat ik betaal al helemaal niet, dat gaat automatisch. Ik bedankt de dame voor haar tijd. Ik wil geen vervolg gesprek en zij bedankt mij ook.
Een prettig gesprek over een moeilijk onderwerp. Normaal gesproken kap ik dat soort telefoontjes direct af. Maar deze dame zette me toch aan het denken. En dat is heel knap van haar.