Mijn functioneringsgesprek is gelopen zoals ik had verwacht. Ik ben "een vrolijke man, en kan met iedereen goed opschieten". Aandachtspuntje is dat ik door mijn "vrolijkheid" soms niet serieus genoeg genomen wordt. Ik moet wat zakelijker worden in de omgang en ook in mijn email verkeer. Verder hou ik mij op dit moment niet aan de kledingvoorschriften. ( het is te koud voor een pantalon, dus ik draag een zwarte spijkerbroek, maar het voorschrift is pantalon. Dat ik dan koude beentjes heb is jammer ) . Wel heb ik ruim voldoende tijd genomen voor studie. Hier door ben ik nu wel wat te duur voor de functie. Als ik wil blijven moet ik dus meer verantwoordelijkheid nemen. (op eigen initiatief). Ik ben er dus goed in geslaagd om mijn verdriet te verbergen en op de werkvloer heeft men niets aan mij gemerkt. Ik zie me zelf niet als een vrolijke man, het is een slecht jaar voor mij geweest, dit jaar is mijn vader plots overleden, de kinderen doen het slecht op school en nu is mijn vrouw ook nog ziek. Ik zit niet lekker in mijn vel. Zou ik tegen een midlife crises aanlopen? Mijn rol op het werk werd naar mijn idee toch wat te beperkt neer gezet. Wat ik zelf het belangrijkste deel van mijn werk vind, werd niet eens genoemd. Diverse malen werd ik gekenmerkt als een "vrolijke man", dat ik mij sinds het onverwachte overlijden van mijn vader in januari, niet anders ben gaan gedragen op de werkvloer, toont alleen maar aan hoe goed ik mijn rol speel. Toen ik aan het woord kwam ben ik daar dan ook meer eerst over begonnen en toen kon ik mijn emoties niet meer verbergen. Mijn stem ging trillen en ik kwam er helemaal niet meer uit. Alle andere dingen die ik had opgeschreven kreeg ik niet meer besproken. Een week later heb ik met mijn fieldmanager hier apart over gesproken. En ben toen wel in staat geweest een wat breder beeld van mezelf neer te zetten. Het gesprek luchtte me ook op. We hebben nu afgesproken dat we om de 6 weken even babbelen. Blijf ik natuurlijk nog wel mee zitten dat mijn directe leidinggevende mij lager in schat dan ik zelf. Maar dat kan ook aan mij liggen, want bij de term "een vrolijke man" denk ik aan iemand die bij het draaiorgel staat met het centenbakje. En ik mag toch hopen dat hij dat niet zo bedoelde. Hoog tijd om mij op de werkvloer dan maar eens actief te profileren als een serieuze, professionele medewerker met een passie voor details. Dus afgelopen zaterdag als een speer naar C&A voor een andere broek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten