Belgie: 23 juli Zondag avond

23 juli Zondag avond,
Tegen zes uur plukken we de kids weer uit dat wasmachine ding en gaan op zoek naar een plek voor de avond maaltijd. Net als gisteren zeg ik, op naar Fred Kroket. He nee, zegt Miran niet weer hoor, laten we naar het Fornuis van Wizzie en Whoppie gaan. We nemen de trein. Maar bij het fornuis blijken er geen kroketten. En Reinier wil perse kroketten. Armen over klaar en weer boos. Dus Miran haalt een Halve kip voor Kelly en we lopen door naar Plops Paddestoel. Daar gaan we zitten. En Miranda haalt binnen menus. Wat blijkt? Geen kroketten. Dus daar zitten we met Kip van het Fornuis voor Kelly, en twee hamburger menus voor miran en mij en nixs voor Reinier. Dan eet ik wel nixs zegt hij en gaat met zijn rug naar ons toe zitten mokken. Ik zucht, waarom moet dat nou zo. Als we gewoon net als gisteren... Houw je op, snauwt Miran, eet je menu. "gezellig" eten we ons eten. We moeten ons haasten want het is bijna zeven uur en dan gaat alles dicht. Dus vlug eten en daarna toch nog naar Fred. Twee kroketten voor Reinier en wat drinken voor de rest. Reinier prakt de kroket met een plastic vorkje tot moes en likt het drab van het kartonnetje. Ik kijk een beetje verdrietig naar buiten. Miranda gaat met Kelly naar de kleine winkel. Volgend jaar voelen ze zich misschien wel te groot voor plopsaland bedenk ik. Wat gaat het toch allemaal snel voorbij die kindertijd. Ik kijk maar mijn ventje met zijn kroketten. Wat wil je als aandenken meenemen vraag ik hem. Een ballon van Samsom zegt hij. Ach hij is pas 9. We halen een ballon en daarna gaat hij nog even met Miranda de winkel in. Want Kelly heeft een spel en een Bal gekocht en eigenlijk wil Reinier ook nog wel een spel. Ik wacht buiten met Kelly. Hij kijkt wat bedremmeld. Eigenlijk wil hij ook een ballon. Dat doen we. Het wordt de Kop van Plop. We binden de touwtjes om hun armen en gaan naar de uitgang. Op de parkeerplaats staan we met onze tassen bij de auto. Hoe krijgen we in hemelsnaam die twee met gas gevulde reuze ballonen in die kleine Atos. We passen en meten, we proberen en schuiven, we halen er van alles uit en weer in. Het past niet. Dan weet ik het in eens. De ballonnen met de zwemspullen in de koffer bak, Klep dicht. Dan alle tassen op de grond tussen de voor stoelen en de achter bank. Ze hebben toch hun beentjes altijd op de bank en ook nog wat tassen tussen mijn benen. We zitten klem, maar alles kan mee. En zo vertrekken we naar Rotterdam. De route voor de terug weg heb ik op schoot. Eerst richting Jabbeke. We zijn net op weg en Miranda vraagt of ik bij het drinken kan. Dus niet, de koeltas zit ergens tussen de achterbank. Op de R2 zien we al snel een Total stop. Ergens in de buurt van Jabbeke. Dus daar stoppen we en trekken de tassen weer uit de auto. We zetten het drinken voor in tussen mijn benen en gaan daarna nog even het Total station in. Het is krek het zelfde als het Total station waar we op de heen weg stopten. Alleen hier geen Bob de Bouwer wagen. ( wat een geluk ). Dus plassen ( foto ) een CapoChino voor mij en Reinier wil wel een flesje Sprite. Hup weer in de auto. Eerst nog even de lege pakken ijsthee weg gooien. Reinier vraagt of ik even wil kijken of de ballonnen nog heel zijn. Maar dat lijkt ons geen goed idee, ik leg hem uit, dat hoe vaker de klep open en dicht gaat er meer kans is dat er 1 knalt. Dan gaan we weer verder. We hebben even wat problemen met weg rijden omdat een Franstalige zo nodig achter ons lang wil, terwijl wij achter uit rijden. Maar de Claxon spreekt alle talen en dan kunnen we toch. De reis verloopt voor spoedig, de route klopt. Wel vreemd dat we ook nu weer de enige auto in de Liefekens-Tunnel zijn. Als dat de hele dag zo stil is, komt de investering er toch nooit uit? Eindelijk weer in Nederland. Het wordt al wat donkerder en we willen nog wel een stop maken. Helaas staat er een bord dat wegens werkzaam heden de eerst volgende stop plaats gesloten is. Pas rond half 10 komen we bij de volgende, Keizershof heet deze plaats. Ja echt weer Nederlands, overal vuil, de bakken over vol en de plees niet schoon. Waren er maar net zulke schone stations in Holland als in Belgie. We houden het maar op een korte stop, en karren door naar huis. Om kwart over elf staan we voor de deur. HOERA. De ballonnen zijn nog heel en vliegen niet weg als we de koffer bak voorzichtig open doen. De ballonnen gaan mee naar binnen, direct naar de kids hun kamertjes. Daar zijn ze veilig tegen weg vliegen. We pletteren alle tassen en zakken in de keuken. Dat zoeken we morgen wel uit. Alleen de zak chocolade broodjes leggen we direct voorzichtig in de koelkast. Dan gaan we allemaal naar bed. Het jaarlijkse “Naar het Buitenland en we Nemen de Kinderen Mee” uitje zit er weer op voor dit jaar. En maandag ochtend om 6 uur loopt mijn wekker weer af, ik moet weer gewoon naar het werk. Dat valt niet mee.