Je hebt wel eens van die dagen, en vandaag is er een. Van morgen wakker geworden met het gevoel dat mijn darmflora rijkelijk aan het gassen was. En inderdaad in de bus kwam er met een luide "Brrrrroefffff" een abrupt einde aan de "er zit mij een scheet dwars" situatie. Tot grote ontsteltenis van medepassagiers, mijn gerust stellende "ik ben niet recent in china geweest hoor", ten spijt. Vroeger zeiden we dan wel eens iets als flink diep in ademen allemaal, dan is het zo weg, maar dat heb ik deze keer maar laten zitten. Gelukkig bleef ik wel droog.
Minder droog was het afgelopen week in het zwembad. Voor een keer ging ik met mijn vrouw mee, onze kleine jongen naar zwemles brengen. Nou het half uurtje dat zo een kleintje dan les krijgt, brengen de ouders door in een als gezellig cafeteria ingerichte wachtruimte, met een kop koffie/thee en de lees-portefieu porte-fui-je, porte.ehhu, leesboekjes. Effin er lag gelukkig ook een echt mannen blad, met schaars geklede dame op de cover en enkele leeswaardige artiekelen. Ik las een artikel over trauma's, over mannen die door vrouwen op jongere leeftijd misbruikt waren. Dat een vrouw makkelijker een slachtoffer kan maken dan een man, immers een vrouw is lief, verzorgend, knuffelend. Als een volwassen vrouw een jonge jongen tegen zich aan drukt en knuffelt dan vindt ieder een dat normaal, als een man dat bij een jong meisje doet, wordt hij al bijna gelyncht ( vrij citaat uit het boekje, niet mijn wijsheid ) . Een aantal mannen met traumas gaven voorbeelden van wat het over komen was. Echt walgelijk. Een jongen was jaren door zijn oudere zus gebruikt, een andere stumper moest oma na iedere toilet bezoek schoon likken, en nog veel meer ergs. Gelukkig is mij dat nooit over komen.
En in eens moest ik denken aan Rob de Nijs. Zouden zijn liedjes met teksten als, ik was 16 en zij was 28 je droeg niets anders dan je lange blonde haar, EN uit een ander lied; ik speel voor U piano, maar haal uw borsten van mijn schouder, soms autobiografisch zijn?
Gelukkig is een half uur zo om, en toen werd het hoog tijd onze jongen weer aftedrogen in de gezamelijke kleedkamer. Ik pakte de handdoek uit de tas en mijn vrouw deed zijn zwembroek naar beneden. Afdrogen, kleertjes aan en weer naar huis. Over sommige dingen moet je gewoon niet verder na denken, je kan het je zelf ook te moeilijk maken in het leven.
Ik kreeg van ricardo.nl een vriendelijk mailtje met een uitnodiging gebruik te gaan maken van een nieuwe manier van online betalen. Way2Pay, een nieuw initiatief van de ing bank. Handig voor het ontvangen van kleine bedragen. Ik gebruik zelf girotel voor dat soort zaken en ik heb een account bij TeletikSafepay voor mensen die via qoop.nl een dingetje bij me kopen. Dus ik denk er nog maar even over na, te veel verschillende rekeningen is ook niet alles. Op de giro is het al moeilijk terug vinden, wie wat waar voor heeft over gemaakt. Vandaag werd er 4.56 bij geschreven door iemand uit Varsseveld, met omschrijving "relatie". En ik vraag de mensen altijd een veilingnummer te vermelden bij hun betaling, maar de meesten doen dat niet. En het woord relatie zegt me niets, ik heb geen relatie te koop gehad. Ik heb van meerdere mensen 4.56 te goed. Maar de naam van de storter komt niet over een. Niets aan te doen. Ik wacht gewoon tot er iemand gaat mailen, dat ze betaald hebben en maar niets horen. En dan leg ik het nog maar eens uit Ik zou bijna een standaard mail gaan maken voor deze situatie, zo vaak komt het voor. Lezen wat er staat en daar naar handelen is blijkbaar erg moeilijk voor veel mensen. Shit.
En nu ga ik maar weer eens naar een klein kamertje, het is weer tijd voor mijn dagelijkse bijdrage ( in vaste vorm ) aan de natuur.