Vroeg op gestaan, iedereen is zo opgewonden dat het eindelijk zover is, dat er zelfs geen sprake van een ochtendhumeur is. Wanneer we echt helemaal klaar voor vertrek zijn, gaat de telefoon en dit blijkt de taxidame te zijn die in de straat voor de deur staat. We vertrekken! Ik controleer nog een snel of alle lichten en het gas uit zijn, de wc niet doorloopt en de deuren dicht zijn en dan gaan we trap af en de taxi in. Die brengt ons netjes op tijd naar Treinstation Alexander ( ik reken 25 euro af ) . Hier stappen we op de trein naar Utrecht. We hebben express een exra vroege trein genomen, want we willen nog wat tijd hebben om in Utrecht rond te kijken. Hier komt echter weinig van, we zitten op een bankje in de grote hal te wachten tot het tijd is om naar het perron van de hogesnelheidstrein te gaan. M kijkt nog even bij de tijdschriften zaak en R bij de Free Record Game afdeling. Een kwartierje voor tijd gaan we naar het perron en kijken op een bord op welk deel van het perron we moeten gaan staan om bij de juiste wagon uit te komen. We hebben gereserveerd, dus we moet wel goed in stappen.
We hebben 4 plaatsen met tafeltje. Wanneer de trein komt, blijken we goed te staan en we gaan snel naar binnen. Al snel ontdek ik de juiste plaatsen en zet de koffer op de tafel. Twee chinese heren komen vanaf de andere kant en gaan aan ‘ons’ tafeltje zitten. In koolstenen engels vertel ik ze dat dat niet kan en ze gaan weer weg. Ondertussen zijn ook M en de kids bij het tafeltje aan gekomen, ik frommel de koffer onder de tafel terwijl M gaat zitten. Dan gaat het mis. M’s teen komt tegen de koffer en de nagel van haar grote teen krijgt een flinke tik. Ik frommel de koffer op het rek boven de zit plaatsen en wanneer we eindelijk zitten blijkt M’s teen te bloeden. En niet zo weinig ook. We hebben aan alles gedacht behalve aan ehbo spullen, niet eens een pleister bij ons, potver. Ik ga op zoek naar een personeelslid. Een paar wagons verder op tref ik een man in uniform welke ik over het probleem in half duits/engels vertel. Fraulein bluuded an her toe, wijzend op mijn voet. Ik schrijf het stoel nummer op een blaadje. Jahwool, ich kumme, zegt de man en ik ga terug naar mijn plaats. Er komt zo iemand vertel ik aan M. Haar slipper loopt vol bloed en de teen zwelt op. De kids willen hun MP3 spelers. De tijd verstrijkt en er komt niemand. Ik ga maar weer eens op zoek naar hulp. In de restauratie wagon snapt de dame niet wat ik bedoel en dus loop ik maar weer verder. Eindelijk vind ik een meisje dat het wel begrijpt en zij haalt een ehbo trommeltje en bekijkt M haar teen. Oei Oei. Er komt een andere dame bij: You need een nurse? Is someone wounded? What happened? Tja.... I pleurte the suitcase on her toe, and now its swelling up. De teen wordt stevig in gepakt en we krijgen nog een reserve pleister mee. Gelukkig heeft M slippers aan en geen schoenen, nu kan ze er toch nog in. De reis gaat verder goed. We passeren de Duitsegrens en al ras zijn we in Keulen. 
Met de camera in de aanslag zitten we klaar. Want als we de brug over gaan kunnen we nog een foto maken van de Dom. Dat lukt. Keulen is een kopstation, de trein gaat vanaf dit punt dus “de andere kant op” rijden. Zat ik van Utrecht naar Keulen in zijn achteruit, na Keulen beweeg ik voorwaarts. De trein maakt nu echt snelheid, met bijna 300km per uur vliegt het allemaal aan ons voorbij. Je merkt er verder weinig van, geen G krachten zal ik maar zeggen. Nu begint het landschap te veranderen, het wordt heuvelachtiger en M maakt wat filmpjes en ik klik wat met de foto kamera. We maken pret en eten onze broodjes. We gaan door berg en dal, door tunnels en al. Wat een mooi gezicht. Die heuvels met al de bomen en hier en daar een kleurrijk dorp rond een kerkje. Diverse wouw wat mooi momenten, tot leven gekomen aanzichtkaarten, dat het echt bestaat. Ik geniet er volop van. En zo komen we dan aan in Offenburg waar we moeten overstappen op een lokale trein. Maar dat doen we niet direct, want we zijn ten slotte op vakantie, en we willen dit stadje ook bekijken.
We hebben 4 plaatsen met tafeltje. Wanneer de trein komt, blijken we goed te staan en we gaan snel naar binnen. Al snel ontdek ik de juiste plaatsen en zet de koffer op de tafel. Twee chinese heren komen vanaf de andere kant en gaan aan ‘ons’ tafeltje zitten. In koolstenen engels vertel ik ze dat dat niet kan en ze gaan weer weg. Ondertussen zijn ook M en de kids bij het tafeltje aan gekomen, ik frommel de koffer onder de tafel terwijl M gaat zitten. Dan gaat het mis. M’s teen komt tegen de koffer en de nagel van haar grote teen krijgt een flinke tik. Ik frommel de koffer op het rek boven de zit plaatsen en wanneer we eindelijk zitten blijkt M’s teen te bloeden. En niet zo weinig ook. We hebben aan alles gedacht behalve aan ehbo spullen, niet eens een pleister bij ons, potver. Ik ga op zoek naar een personeelslid. Een paar wagons verder op tref ik een man in uniform welke ik over het probleem in half duits/engels vertel. Fraulein bluuded an her toe, wijzend op mijn voet. Ik schrijf het stoel nummer op een blaadje. Jahwool, ich kumme, zegt de man en ik ga terug naar mijn plaats. Er komt zo iemand vertel ik aan M. Haar slipper loopt vol bloed en de teen zwelt op. De kids willen hun MP3 spelers. De tijd verstrijkt en er komt niemand. Ik ga maar weer eens op zoek naar hulp. In de restauratie wagon snapt de dame niet wat ik bedoel en dus loop ik maar weer verder. Eindelijk vind ik een meisje dat het wel begrijpt en zij haalt een ehbo trommeltje en bekijkt M haar teen. Oei Oei. Er komt een andere dame bij: You need een nurse? Is someone wounded? What happened? Tja.... I pleurte the suitcase on her toe, and now its swelling up. De teen wordt stevig in gepakt en we krijgen nog een reserve pleister mee. Gelukkig heeft M slippers aan en geen schoenen, nu kan ze er toch nog in. De reis gaat verder goed. We passeren de Duitsegrens en al ras zijn we in Keulen. 
Met de camera in de aanslag zitten we klaar. Want als we de brug over gaan kunnen we nog een foto maken van de Dom. Dat lukt. Keulen is een kopstation, de trein gaat vanaf dit punt dus “de andere kant op” rijden. Zat ik van Utrecht naar Keulen in zijn achteruit, na Keulen beweeg ik voorwaarts. De trein maakt nu echt snelheid, met bijna 300km per uur vliegt het allemaal aan ons voorbij. Je merkt er verder weinig van, geen G krachten zal ik maar zeggen. Nu begint het landschap te veranderen, het wordt heuvelachtiger en M maakt wat filmpjes en ik klik wat met de foto kamera. We maken pret en eten onze broodjes. We gaan door berg en dal, door tunnels en al. Wat een mooi gezicht. Die heuvels met al de bomen en hier en daar een kleurrijk dorp rond een kerkje. Diverse wouw wat mooi momenten, tot leven gekomen aanzichtkaarten, dat het echt bestaat. Ik geniet er volop van. En zo komen we dan aan in Offenburg waar we moeten overstappen op een lokale trein. Maar dat doen we niet direct, want we zijn ten slotte op vakantie, en we willen dit stadje ook bekijken.
