![](//photos1.blogger.com/blogger/7685/162/200/toestelreinier.jpg)
Dit weekend vierden we de 10de verjaardag van onze oudste zoon. Hij wilde graag een foto camera. Dus we hebben een kleine digitale camera gekocht, met op laadbare batteryen en een extra geheugen kaartje. Nou hij vond het geweldig, gelijk overal fotos van maken, ( van het gebak, van de pokemon kaarten, van zijn pc, van de platen, van mijn kale kop, van moeders billen, van zijn broertjes tong. En wij maar waarschuwen, je heb je vinger voor de lens, je moet de flits aan zetten, hou het touwtje om je pols anders valt hij straks op de stene vloer. Ach ja. Maar hij bleef blij. Op een gegeven moment, kwam er zelfs een "speciaal moment" voor bij: Hij stond op de pokemon kaarten te fotograferen en zei: Nou ben ik net als pappa, foto maken en verkopen". NEE, gilde z'n broertje, je mag mijn pokemon kaarten niet verkooppuh! Tja dacht ik, blijkbaar ben ik toch stiekem zijn voorbeeld. En zo een gedachte geeft dan weer een hoop moed.
![](//photos1.blogger.com/blogger/7685/162/200/blazen.2.jpg)
Deze maandag mag hij op school trackteren, door mams gebakken cake voor de juffies en zakjes met snoep voor zijn klas-genootte-bengels. Benieuwd of hij er nog wat over vertelt aan me, deze avond. Ik ben laat thuis want ik ga even bij mijn vader langs. Die was dit weekend niet lekker geworden en op de grond gevallen. De buren belden het dokters centrum en die stuurden een ambulance. Maar ja, toen die kwamen stond Opa al weer over eind. Glaasje water en een cigaartje tegen de schrik. Jammer genoeg durfde hij toen niet meer mee naar het verjaardags feestje. Dus ik hoop maar dat hij weer opgeknapt is, anders moet ik een afspraak maken bij de huisarts voor hem. Wel kon ik de door hem gekochte sjoelbak mee nemen. En reken maar dat de kids daar ook blij mee waren. Vroeger had ik ook een sjoelbak, dus we gingen gelijk met ze drieen een partijtje doen. Dat is toch wel ff wat anders dan YuGiOh, Pokemon of B-Daman.